O dobrodziejstwie wizji uszczęśliwiających.


Dziesiątym dobrodziejstwem jest chwała w niebie, obiecana nam jako nagroda, a którą teraz posiadamy przez nadzieję. Człowiek może rozpamiętywać, ile tylko zechce, ten najwyższy dar, może wytężyć wzrok i rozglądać się na wszystkie strony, rozważając wielkość dobra, które nas oczekuje. Wznieś się więc, bracie, duchem do tej w górze położonej krainy i patrz uważnie. Czymże będzie oglądanie piękna tego najznakomitszego miasta, źródeł wody żywej? Czymże będzie widzenie dziewięciu chórów anielskich, podzielonych według hierarchii, tak pięknych, chwalebnych, ustawionych w szyku i tak jaśniejących? Widzenie zastępów i tronów, dziewic, wyznawców, męczenników, apostołów, patriarchów i proroków? A czymże dopiero będzie ujrzenie Najświętszej Panny, Pani i Pośredniczki naszej, wyniesionej przed wszystkie chóry anielskie? Ujrzenie najświętszego człowieczeństwa Chrystusa, Pana naszego i Brata naszego, siedzącego po prawicy Ojca, orędującego za nami i troszczącego się o nasze sprawy? Ponad wszystko czymże zaś będzie widzenie Tego, w którym wszystko ujrzymy, wszystkim się ucieszymy, wszystko zdobędziemy i wszystko od razu poznamy? Będzie to widzenie światła niezmierzonego, piękności nieskończonej, bezmiaru bogactw, ogromu rozkoszy, źródła wszelkiego dobra. Czymże będzie słuchanie tamtej muzyki, siedzenie przy tamtym stole, przechadzanie się po tamtych placach, rozmowa z mieszkańcami tamtej krainy, tak znakomitymi, świętymi, pięknymi i mądrymi? Ile więc winien jesteś Bogu, który cię stworzył, przeznaczając do tak wielkiego szczęścia, odkupił cię i czekał na ciebie do dziś, i zawsze ci pomaga w tym, abyś mógł osiągnąć tę nagrodę?

Rozważania
Strona główna

Do góry