Nadzieja jest cnotą nadprzyrodzoną, dzięki której oczekujemy z niezachwianą ufnością tego, co Bóg obiecał: szczęśliwości wiecznej oraz środków i łask potrzebnych do jej zdobycia.

Niewzruszonym fundamentem i żywym źródłem naszej nadziei jest przede wszystkim Pan Bóg... Jego wszechmoc, dobroć, wierność danym obietnicom, zasługi Chrystusa. Rozbudowują naszą nadzieję i stale na nowo ożywiają: błagająca wszechmoc Matki Bożej, wstawiennictwo Aniołów i Świętych, a także nasza właściwa postawa.

Jak kwiat otwiera swój kielich na działanie słońca i praw przyrody, tak my winniśmy mieć postawę otwartą na przyjęcie i działanie Bożej łaski, cnót wlanych i darów Ducha Świętego, by tak nadzieja, na wzór drzewa w sadzie, kwitła dla nas właściwym sobie kwieciem, i rodziła dla naszego życia, zamierzone przez dobrego Ojca w niebie, dojrzałe owoce. Cnotą nadziei powinniśmy się posługiwać w budowie pięknego stylu życia na ziemi jak uczeń książką, pisarz piórem, astronauta statkiem kosmicznym.

Nadzieja jest odwagą opartą na Bogu. Każe nam wiele pragnąć i podejmować wielkodusznie to, co małoduszność uważa za niemożliwe i rzeczywiście jest niemożliwe bez działania Boga. Nadzieją otwieramy niejako drzwi nieba, by stamtąd płynęły na ziemię Boskie leki na nasze słabości i Boża moc, dla zasilania naszej niewystarczalności.

Ufamy ziemi, że przyjmie ziarno i da mu potrzebny pokarm. Ufamy ziarnu, że wyda właściwe sobie owoce. Ufajmy też, bezgranicznie Panu! Ufajmy, że On rozumie każdą naszą sytuację, każdą niesprawiedliwość, jaka nas dotknęła, każde pominięcie nas i niedostrzeżenie , każdą przykrość, ból... Gdy oprzemy się na Nim, On nie pozwoli, aby te i podobne sytuacje uczyniły krzywdę naszej duszy... nie pozwoli nam się załamać, nawet pod największym ciężarem. Gdy będziemy Jego szukać we wszystkim, mamy też prawo ufać, że On Sam pewnego dnia ukaże sprawy we właściwym świetle, stanie w naszej obronie już tu na ziemi. A co dopiero w wieczności?

Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia (Flp 4,13).

Czego oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, czego serce ludzkie nigdy nie przeczuwało, to zgotował Bóg dla tych, którzy Go miłują (I Kor 2,9).
Niechaj Bóg nadziei napełni was przez wiarę wszelką radością i pokojem, abyście byli bogaci w nadzieję przez moc Ducha Świętego. (Rz 15,13).

Myśli

Kiedy nam grożą prześladowania lub przeciwności, trzeba nam z utrapieniem naszym schować się pod cień krzyża świętego przez prawdziwą ufność, że wszystko obróci się na pożytek tym, którzy kochają Boga (św. Franciszek Salezy).

Na drogach żywota
Nieraz burze szaleją nad głową.
Wicher nami nad przepaścią miota,
A grom ciemność oświetla grobową,
Jednak wyżej widać błękit nieba...
Tylko wznieść się nad chmury potrzeba

Nadzieja to nie marzenie ani sen. Nadzieja to niezachwiana ufność i przekonanie, że wysiłkiem woli, przy pomocy Bożej łaski, którą sakramenty święte dają, a dobre uczynki wyjednują, możemy nie tylko osiągnąć zbawienie, ale i wysoki stopień uświęcenia i przezwyciężenia zła w otoczeniu.

Postanowienie