12. Serce Jezusa - z którego pełni wszyscyśmy otrzymali

           Św. Jan Ewangelista, umiłowany uczeń, który miał szczęście spoczywać na Sercu Jezusa, otrzymał objawienie o nieskończonych bogactwach, ukrytych w tym Boskim sanktuarium. Przez cale życie św. Jan myślał z wdzięcznością o swoim umiłowanym Zbawicielu i głosił, że "Jezus jest pełen łaski i prawdy" oraz że wszystko otrzymaliśmy z pełni Jego Serca. Są to właśnie słowa rozważanego wezwania.
          Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa dzieli się na dwie części. Pierwsza część obejmuje tytuły przypominające, że Serce Boże godne jest najwyższej czci i miłości. Mówi, czym jest Jezus w odniesieniu do Trójcy Przenajświętszej. Część druga, którą teraz rozpoczynamy, przypomni nam, czym jest Najświętsze Serce względem nas, ludzi.
          Jest Ono, najogólniej mówiąc, samą dobrocią i wspaniałym wzorem do naśladowania. Rozważanie tytułów pierwszej części litami miało pobudzić nas do miłości, upodobania i oddania się Bożemu Sercu. W drugiej części będziemy się starali przyjąć z wdzięcznością i adorować Najświętsze Serce Jezusa jako ocean pełen cnót i łask, z którego wszystko otrzymaliśmy.
          Boski nasz Zbawiciel, objawiwszy się św. Małgorzacie Marii, powiedział, że w Jego Sercu są niezmierzone skarby miłości, łask, miłosierdzia i zbawienia; że bardzo pragnie rozlać te skarby i wzbogacić nasze ubóstwo, aby wszyscy, którzy chcą Go kochać i czcić, mogli czerpać z tego źródła.
          Innym razem Jezus pokazał św. Małgorzacie swoje Serce jako skarbiec nieba. Powiedział, że przecenne złoto tego skarbca zostało darowane na zapłacenie naszego długu. Jezus chciał tajemnicę tego bogactwa ogłosić ludziom. Św. Małgorzata zapewniała Chrystusa, że Jego Serce jest dla niej jedynym skarbem. "Nie mam - mówiła - niczego poza Sercem mojego Pana, Jezusa. On często mi mówił: ŤCo dobrego uczyniłabyś beze Mnie? Beze Mnie byłabyś bardzo ubogať.
          Wszystko otrzymaliśmy z hojności Bożego Serca. Jak słońce jest źródłem światła i wysyła swoje promienie na całą ziemię, tak Najświętsze Serce Jezusa jest nieprzebranym źródłem łask, z którego czerpiemy wszyscy.
          Po grzechu Adama żadna laska nie została ludziom udzielona w inny sposób, jak tylko przez przyszłe zasługi Chrystusa. Nikt nie został zbawiony, ani żaden grzech nie został odpuszczony, jak tylko przez zasługi męki Chrystusa. Żadna modlitwa nie została wysłuchana ani nie będzie wysłuchana w przyszłości, jak tylko przez łaski Bożego Serca.
          Pomyślmy o wielkich dobrach nadnaturalnych, jakimi cieszymy się w kościele: sakramenty święte i wszystkie inne środki ubawienia zawdzięczamy Chrystusowi. Pomyślmy o danych nam dobrach materialnych. Wszystko, co nas cieszy na ziemi, każdy promień słońca, pokarm, powietrze, woda, kwiaty, ptaki, wszystko, co nasz dzień powszedni czyni weselszym, wszystko to jest darem Jezusa. Również szczęście, które otrzymamy w niebie, będzie nam dane tylko przez zasługi Chrystusa. Jakże więc za to wszystko powinniśmy być wdzięczni naszemu Zbawicielowi. Jakże powinniśmy się starać, aby życiem pełnym miłości i poświecenia odpłacić za dobro, które od Jezusa otrzymujemy.
          Jezus jest głową Mistycznego Ciała, Kościoła świętego. Powinniśmy się starać, aby życiem pełnym miłości i poświęceń choć w części, zasłużyć sobie na miano godnych członków Kościoła.
          Jezus jest głową Mistycznego Ciała, Kościoła świętego, którego jesteśmy, członkami. Powinniśmy więc starać się o zjednoczenie, z Nim. Im pełniejsze będzie z Nim zjednoczenie, tym więcej otrzymamy łask, albowiem ci, którzy są bliżej źródła, więcej otrzymują. Z Jezusem powinniśmy żyć, pracować i cierpieć, a gdy wypełnią się nasze dni - w Nim także umierać. Do Niego mają być zwrócone wszystkie nasze myśli, pragnienia i uczucia. On jest początkiem i końcem wszystkiego. Rozważania
Strona główna

Do góry