Dobroć Boża jest bardzo bliska pokornemu i skruszonemu sercu.



           Najważniejsze momenty w życiu człowieka to doświadczenia obecności Boga. Można znaleźć Go w pięknie natury: w górach, lasach, pustyniach, nad morzem... Inni doświadczają Go najmocniej w świętych miejscach, w liturgii, na pielgrzymkach, na rekolekcjach. Jeszcze inni odkrywają bliskość Chrystusa tam, "gdzie dwaj albo trzej" spotykają się w miłości Ewangelii. Jednym z najmocniejszych doświadczeń Boga jest jednak Jego bliskości "pokornemu i skruszonemu sercu" (por Ps 51). Najbardziej klasycznym reprezentantem tych, którzy przez pokutę i pokorę zbliżyli się do Boga i ściągnęli Jego łaskę na ziemię jest król Dawid. Nie jest on wielki dlatego, że zwyciężył Goliata i wszystkich wrogów ludu Bożego. Stał się takim przez przyznanie się do własnej słabości i zaufanie bardziej Bogu niż własnym siłom lub innym ludziom. Dlatego Pan Bóg mógł tak blisko z nim współpracować i przez niego kierować swoim ludem.
           Nic nie przyciąga łaski Bożej do naszego serca tak mocno, jak uznanie własnego grzechu bez szminki, bez usprawiedliwiania się. Jeżeli człowiek dorosły chce stać się na nowo "dzieckiem", uznając swoją zależność od Boga i jest gotowy, by wszystko od Niego otrzymać, wtedy zaczyna być "dorosłym" w Królestwie Bożym, wtedy jest w stanie żyć i współpracować z Panem Bogiem, aby być Jego narzędziem, uczniem, misjonarzem. Pokora otwiera drogę do doświadczenia dobroci Bożej i zarazem pomaga samemu stać się doświadczeniem Jego dobroci dla innych.
          
           Kiedy doświadczyłem w moim życiu bliskości Boga?

Do góry